Diaz Castro: el místico gallego

Uxío Novoneyra

XA a edade é un vértigo í o pasado non encorga senón que traga os días com´a cova no rio  nin toda a gracia o parará nin a mesma Poesía o Amor a Mocedade nin a Infancia gardadas nin siquera ter levantado o monumento do neno que parte /Trasparga a pleno vrao/ diante o que eu vin chorar como sempre choraron as mulleres a moza emigrante que se fora de nena tamén se fora                (Monumento á Ausencía) a ausencia i a volta co mesmo corazón.               (Ouh Terra Verde e Mar de Orvallo) Anque caia o Monumento á Ausencia ti quedarás como todos quedaremos pois xa estamos na Lingua con tódolos rostros do noso pobo cada un co seu xeito que se animan e volven cando falamos como agora.

Xavier Rodríguez Barrio

XA a edade é un vértigo í o pasado non encorga senón que traga os días com´a cova no rio  nin toda a gracia o parará nin a mesma Poesía o Amor a Mocedade nin a Infancia gardadas nin siquera ter levantado o monumento do neno que parte /Trasparga a pleno vrao/ diante o que eu vin chorar como sempre choraron as mulleres a moza emigrante que se fora de nena tamén se fora                (Monumento á Ausencía) a ausencia i a volta co mesmo corazón.               (Ouh Terra Verde e Mar de Orvallo) Anque caia o Monumento á Ausencia ti quedarás como todos quedaremos pois xa estamos na Lingua con tódolos rostros do noso pobo cada un co seu xeito que se animan e volven cando falamos como agora.